کتاب شاهنامه فردوسی

چون اومرزبانی نیامد پدید چو خورشید

بنفود تاج زمین شد به کردار تابنده عاج چه گویم

که خورشید تابان که بود کز اورد در جهان روشنایی فزود

ابولقاسم آن شاه پیروز بخت از نهاد از بر تاج خورشید بخت

زخاوربیار است تاباختر پدید امد از فراوکان زر

مرا اختر خفته بیدار گشت به مغز اندر اندیشه بسیار گشت

بدانستم امد زمانسخن کنون نو شود در رو زگار کهن

برا اندیشه شهریار زمین بخفتم شبی لب پر از افرین